-
1 bring accusation
(against smb.) звинувачувати ( когось), висувати звинувачення (обвинувачення) ( проти когось), обвинувачувати ( когось) -
2 bring
bring in a bill into Parliament — = bring in a draft law into Parliament вносити законопроект на розгляд парламенту
- bring a chargebring in a draft law into Parliament — = bring in a bill into Parliament
- bring a complaint into court
- bring a criminal to justice
- bring a person into disrepute
- bring a suit
- bring a suspect to trial
- bring a witness
- bring about one's release
- bring accusation
- bring an action
- bring an action in tort
- bring an indictment
- bring before the court
- bring before the bar
- bring censure
- bring charges
- bring discredit upon oneself
- bring down unemployment
- bring evidence
- bring for trial
- bring forward
- bring forward a proposal
- bring impeachment charges
- bring in
- bring in a bill
- bring in a draft law
- bring in a legislation
- bring in a rule
- bring in an exception
- bring in an exception against
- bring in evidence
- bring in guilty
- bring in the verdict of guilty
- bring information
- bring into accord
- bring into action
- bring into conformity
- bring into court
- bring into discredit
- bring into disrepute
- bring into force
- bring into line
- bring into regulation
- bring into requisition
- bring into the open
- bring money into court
- bring non compos
- bring non compos mentis
- bring out
- bring out additional evidence
- bring out evidence
- bring proof of an assertion
- bring prosecution
- bring suspicion to oneself
- bring the public's attention
- bring to account
- bring to bear
- bring to book
- bring to court
- bring to justice
- bring to notion
- bring to power
- bring to responsibility
- bring to trial
- bring up
- bring up for trial
- bring up to trial -
3 accusation
[ˌækjʊ'zeɪʃ(ə)n]n1) звинува́чення; обвинува́ченняto be under accusation — бу́ти під обвинува́ченням
to bring [to level] accusation — ви́сунути обвинува́чення
to fabricate accusation — сфабрикува́ти обвинува́чення
false accusation — фальши́ве обвинува́чення
2) юр. обвинува́льний акт -
4 accusation
- accusations against smbd. звинувачення на адресу когось- to bring an accusation against smbd. звинувачувати когось, висувати звинувачення проти когось- to be under accusation of smth. бути звинуваченим в чомусь, звинувачуватися в чомусь -
5 wild
1. n1) pl (the wilds) нетрі, хащі2) поет. незаймана природа, лоно природи; пустеляto play the wild — амер. поводитися нестримано (нерозсудливо)
the call of the wild — поклик природи, прагнення на лоно природи
2. adj1) дикийwild hay — с.г. сіно з диких трав
2) нецивілізованийwild man — дикун; перен. людина крайніх переконань
3) лякливий, полохливий (про коня тощо)4) необроблений, цілинний5) пустельний, незаселений; незайманийwild forest — одвічний ліс, праліс
6) бурхливий, буйний; невгамовний; шалений, нестямний, несамовитий, скажений, божевільнийto be wild about (over) smth. (smb.) — бути в нестямі від чогось (когось)
7) гучнийwild laughter — гучний сміх, регіт
8) необдуманий; безглуздий, навіжений; фантастичний9) штормовий; бурхливий (про море, погоду)wild wind — ураган, шторм
10) розм. розпусний, розбещений, розгульний11) нехитрий, простий; самобутнійwild apple — дика яблуня, кислиця, лісова яблуня
wild boar — зоол. дика свиня, дикий кабан
wild camomile — бот. дика ромашка, аптечна (лікарська) ромашка
wild cat — зоол. дикий кіт; запальна людина; ризикована справа; неофіційний страйк; поїзд, що йде не за розкладом
wild cotton — бот. ваточник
wild leek — бот. дика цибуля, левурда, черемша
wild mine — незареєстрована, по-хижацькому розроблювана шахта
wild oat — бот. вівсюг
wild pig — зоол. дикий кабан
wild plantain — бот. банан текстильний (прядильний)
wild radish — бот. редька дика (польова)
wild rose — бот. шипшина собача
wild strawberry — бот. лісові суниці
wild times — грозові роки; смутні часи
wild turnip — бот. суріпиця
wild vetch — бот. мишачий горошок
W. West — дикий захід (про захід США)
W. West show — вистава циркового типу (з ковбоями, індіанцями тощо)
W. West film (novel) — ковбойський фільм (роман)
to run wild — здичавіти; заростати (бур'янами тощо); рости без нагляду (про дітей)
* * *I [ˌwaild] n1) pl ( the wilds) гущавина, хаща2) пoeт. незаймана природа; лоно природиthe call of the wild — поклик предків, прагнення на лоно природи
in the wild — в природних умовах, на волі
II [ˌwaild] ato play the wild — cл. поводити себе нестримано /невгамовно, безросудно/; ( with) розстроїти, заплутати, висміяти, розіграти (кого-л)
1) дикий; той, що дико росте; некультивованийwild honey — дикий мед; нецивілізований
3) необроблений, цілиннийwild land — цілина, залеж
to bring wild land into a state of cultivation — розорювати цілину; незайманий, дикий ( про місцевість)
wild country — пустинна /незаселена/ місцевість
wild forest — лісова гущавина; незайманий ліс
4) неконтрольований, неотесанийto be wild about /over/ smth; smb — бути схибленим на чому-н., кому-н.
to drive /to make/ smb wild — довести кого-н. до божевілля, вивести кого-н. із себе
to be wild with smb — розізлитися на кого-н.
to be wild to do smth — бажати /горіти бажанням/ зробити що-н.
wild with joy [with anger] — не при собі від радощів [від гніву]
6) гучний; бурхливий; шалений; нестримнийwild applause /cheers/ — бурхливі аплодисменти, овація
7) необґрунтований; необдуманийto make wild statements — говорити навмання /необдуманно/
8) навіжений, дикий, безглуздий, фантастичнийwild schemes — шалені /безглузді, фантастичні/ плани
9) штормовий, бурхливий (про море, погоду)wild wind — шторм, ураган
a wild coast /sea-coast/ — берег, небезпечний для суден
10) раозпущений; розгульнийwild fellow — гультяй, гульвіса
11) розкуйовджений, в безладі12) той, що відхиляється від заданого напряму, від нормиwild shot — вiйcьк. снаряд, що відірвався
13) крайній, екстремістський14) метал. бурхливо киплячий ( про плавлення)15) кapт. той, що може бути прирівняний до будь-якої карти••to run wild — здичавіти, повернутися в первісний стан; розростатися ( про бур'ян); зарастати ( про парк); рости без нагляду /без виховання/; they allow their children to run wild вони зовсім не дивляться за дітьми; вести розгульний спосіб життя; марнувати життя
III [ˌwaild] advwild horses won't drag it out of /from/ me — цього з мене кліщами не витягнуть
1) дико, по-дикому4) навмання; як попало
См. также в других словарях:
bring accusation — index accuse, arraign, charge (accuse), denounce (inform against), incriminate, involve (imp … Law dictionary
bring charges — Synonyms and related words: accuse, allege, arraign, article, book, bring accusation, bring to book, charge, cite, complain, denounce, denunciate, fasten on, fasten upon, finger, hang something on, impeach, imply, impute, indict, inform against,… … Moby Thesaurus
bring a formal accusation against — index indict Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
accusation — n. 1) to bring, make an accusation against (he brought an accusation of theft against Smith; more usu. is: he accused Smith of theft) 2) to deny; refute an accusation 3) a damaging, grave; false, groundless, unfounded, unjust; sweeping accusation … Combinatory dictionary
Accusation — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Accusation >N GRP: N 1 Sgm: N 1 accusation accusation charge imputation slur inculpation exprobration delation Sgm: N 1 crimination crimination Sgm: N 1 incrimination incrimination accrimination … English dictionary for students
accusation — ac|cu|sa|tion [ˌækjuˈzeıʃən] n a statement saying that someone is guilty of a crime or of doing something wrong accusation against ▪ A number of serious accusations have been made against her. ▪ The main accusation levelled against him was that… … Dictionary of contemporary English
accusation — noun ADJECTIVE ▪ serious ▪ baseless, false, unfounded, unsubstantiated ▪ ridiculous, wild ▪ bitter … Collocations dictionary
accusation */ — UK [ˌækjʊˈzeɪʃ(ə)n] / US [ˌækjəˈzeɪʃ(ə)n] noun [countable] Word forms accusation : singular accusation plural accusations a claim that someone has done something illegal or wrong accusation that: The Minister denied the accusation that she had… … English dictionary
accusation — ac|cu|sa|tion [ ,ækjə zeıʃn ] noun count * a claim that someone has done something illegal or wrong: accusation of: There have been further accusations of corruption. accusation that: The police officer denied the accusation that she had behaved… … Usage of the words and phrases in modern English
accusation — I (New American Roget s College Thesaurus) Act of accusing Nouns 1. (charge) accusation, charge, incrimination, inculpation; condemnation, denunciation, invective, implication, imputation, blame, reproach, recrimination; censure. Informal, finger … English dictionary for students
incriminate — in·crim·i·nate /in kri mə ˌnāt/ vt nat·ed, nat·ing 1: to charge with involvement in a crime he was incriminated in the conspiracy 2: to suggest or show involvement of in a crime among the evidence that incriminated him was a box of trigge … Law dictionary